Η Gem Fletcher αναπολεί μια δύσκολη χρονιά στον κόσμο της φωτογραφίας, καθώς οι οικονομικές πιέσεις και η εξελισσόμενη τεχνολογία συνέκλιναν για να πιέσουν τη βιομηχανία από όλες τις πλευρές. Ωστόσο, παράγεται ακόμα εξαιρετική δουλειά.
Μπερδεμένο. Επισφαλές. Ασφαλές. Παλαιωμένο. Αβέβαιο. Απελπισμένο. Σπασμένο. Σκληρό. Απάτη. Μη βιώσιμο. Αυτές είναι μερικές από τις απαντήσεις που έλαβα όταν έκανα μια δημοσκόπηση στο Instagram πρόσφατα, ρωτώντας την φωτογραφική κοινότητα πώς θα περιέγραφαν το 2024. Κάνοντας κύλιση στα σχόλια ήταν ζοφερό, αλλά δεν εκπλήσσομαι. Οι τελευταίοι 12 μήνες έχουν υπάρξει ταραχώδεις για τους δημιουργούς εικόνας σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι για πολλούς, ανεξαρτήτως της κατάστασης ή του επιπέδου εμπειρίας τους, έχουν υποστεί τον πιο δύσκολο χρόνο της καριέρας τους.
Συλλογικά, τα καταφέραμε, και τώρα καθόμαστε, εξαντλημένοι και μπερδεμένοι για το πού πρέπει να πάμε μετά. Μέσα σε όλο αυτό το χάος, αναδύεται ένα νέο σύνολο ερωτήσεων: Είναι η καριέρα στη φωτογραφία ακόμα βιώσιμη; Έχουν ακόμα σημασία οι εμπορικές φωτογραφίες; Και το πιο σημαντικό, ποια συστήματα πρέπει να αλλάξουν για να γίνει η βιομηχανία πιο βιώσιμη;
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις εδώ. Ακόμα αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες πολλών συστημικών ζητημάτων, από την αδιάκοπη ταχύτητα παραγωγής μέχρι την οικονομική πίεση, και η τεχνολογία συνεχίζει να προχωράει πιο γρήγορα απ’ ό,τι μπορούμε να την αφομοιώσουμε. Έχω γράψει προηγουμένως για το Creative Review σχετικά με τον θάνατο της εξειδίκευσης και πώς η απόλυση των αγοραστών τέχνης, των εσωτερικών διευθυντών φωτογραφίας και η άνοδος των διάσημων δημιουργικών διευθυντών έχουν επηρεάσει τους φωτογράφους και την ποιότητα της δουλειάς που παράγεται. Ενώ το μέλλον της εμπορικής φωτογραφίας φαίνεται ασαφές αυτή τη στιγμή, η ρίζα πολλών από τα προβλήματά μας περιστρέφεται γύρω από τη γενική αδυναμία της βιομηχανίας μας να κοιτάξει τον εαυτό της με οποιαδήποτε κριτική διάθεση.
