Mεταξύ σχεδιαστών και προγραμματιστών για χρόνια κυριαρχούσαν ερωτήματα όπως «Είναι τεχνικά εφικτός αυτός ο σχεδιασμός;». Πολύ συχνά, αυτή η διαδικασία κατέληγε μια αποσύνδεση μεταξύ του οράματος του σχεδιαστή και της εκτέλεσής του από τον προγραμματιστή.
Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, οι εξελίξεις στις τεχνολογίες προγραμμάτων περιήγησης και frontend έχουν βελτιώσει τη διαδικασία αυτή. Οι ομάδες σχεδιασμού υιοθέτησαν συστήματα σχεδίασης και πέρασαν από τα τοπικά εργαλεία σχεδιασμού ενός παίκτη σε αυτά που βασίζονται σε προγράμματα περιήγησης όπως το Figma.
Οι ομάδες μηχανικών έχουν ένα ευρύ φάσμα επιλογών για πλαίσια και βιβλιοθήκες frontend, όπως Next.js, Flutter, shadcn/ui και Tailwind. Όλα αυτά δημιουργούν ένα πρόσφορο έδαφος όπου μπορούν να ικανοποιηθούν τόσο οι οπτικές όσο και οι λειτουργικές απαιτήσεις.
Σήμερα, η πιο ώριμη τεχνολογία παραγωγής κώδικα, σε συνδυασμό με προηγμένα μοντέλα εικόνας, έχει συντομεύσει δραματικά το ταξίδι από μια απλή ιδέα σε μια πλήρως λειτουργική εφαρμογή. Αυτή η βελτίωση της αποτελεσματικότητας ανοίγει μια νέα εποχή δυνατοτήτων, προσκαλώντας τη γενετική τεχνητή νοημοσύνη στην καρδιά της δημιουργικής διαδικασίας.
Ξοδεύουμε πολύ χρόνο και ενέργεια συμπληρώνοντας τα κενά μεταξύ αυτού που εμφανίζεται στην οθόνη και αυτού που υλοποιείται στον κώδικα. Το πρόβλημα επιδεινώνεται όταν η εφαρμογή έχει περίπλοκες καταστάσεις, επειδή είναι τεράστιο εγχείρημα για έναν σχεδιαστή να απαριθμήσει όλες τις δυνατότητες μέσω στιγμιότυπων οθόνης. Ως αποτέλεσμα, τα περισσότερα από τα ζητήματα εντοπίζονται μόνο κατά τη διάρκεια του QA και των δοκιμών και απαιτούν επαναφορά σε πολλά στάδια για να διορθωθούν.
Αλλά επειδή η τεχνολογία AI είναι μοναδικά κατάλληλη για γρήγορη δημιουργία πρωτοτύπων και ολοκλήρωση κώδικα, φαίνεται ότι μπορεί να γεφυρώσει πολλά κενά σε αυτήν τη διαδικασία.
Το τοπίο της δημιουργίας UI με τεχνητή νοημοσύνη
Οι σημερινές τεχνολογίες AI ξεκλειδώνουν δύο σημαντικές βελτιώσεις. Το ένα είναι ότι τα LLM λειτουργούν ως design sounding board. Για έναν σχεδιαστή, η διαδικασία εμπλουτισμού του σχεδίου δεν αφορά το χειρισμό των pixel και τη δημιουργία ιδεών. Μπορεί να ξοδέψει τη διανοητική του ενέργεια στο κομμάτι της χρηστικότητας και της σύνθεσης του σχεδιασμού αντί να πρέπει να φροντίζει να ευθυγραμμίζονται όλες οι λεπτομέρειες.
Ταυτόχρονα, η σχεδίαση μιας λειτουργικής εφαρμογής ή έχει συντομευτεί δραματικά, γεγονός που επιτρέπει την ταχεία δημιουργία πρωτοτύπων. Πολλά εργαλεία εδώ επιτρέπουν τη γρήγορη δημιουργία στοιχείων UI, από στατικά στοιχεία έως πιο διαδραστικά στοιχεία. Υπάρχουν πλέον αισθητά περισσότεροι «design engineers» που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα working prototypes για να επικοινωνήσουν πολύ πιο αποτελεσματικά τις ανταλλαγές μεταξύ σχεδιασμού και υλοποίησης.
Κάτω από την επιρροή αυτών των δύο τάσεων, βλέπουμε να αναδύονται μια σειρά εργαλείων που ανανεώνουν τη ροή εργασιών σχεδίασης έως υλοποίησης.
Οι τρεις κύριες λειτουργίες των εργαλείων αυτών είναι:
- Επίλυση διαδικασίας σχεδιασμού
- Επίλυση μετάφρασης από σχέδιο σε κώδικα
- Επίλυση δημιουργίας κώδικα
Η εφαρμογή της γενετικής διεπαφής χρήστη στο καθημερινό λογισμικό βρίσκεται ακόμη σε αρχικό στάδιο. Αυτό που κάνει αυτό το κύμα δημιουργίας UI τόσο συναρπαστικό δεν είναι μόνο η αλλαγή συμπεριφοράς που έχουμε δει μεταξύ των μηχανικών και των σχεδιαστών, αλλά και οι τεχνολογίες που επιτρέπουν αυτές τις αλλαγές και δημιουργούν πολλές μελλοντικές δυνατότητες.
Πηγή: a16z.com
